شیرینی باختن به برادر

نویسنده

حسین برادران فر

ورزش را با فوتبال در مدرسه شروع می کند تا اینکه با کاراته آشنا می شود. اولین روزهای ورود او به کاراته هم زمان می شود با شیوع کرونا و بسته شدن باشگاه ها. او نیز به ناچار از این ورزش دور می ماند اما با کمرنگ شدن کرونا و عادی شدن اوضاع از یک سال قبل به طور جدی آن را دنبال می کند. علی رضا اکبری متولد سال1387 که ساکن محله نوده است در همین مدت کوتاه با کسب دو مقام دوم و سومی در مسابقات استانی کاراته استعدادش را نشان می دهد.

چه شد از فوتبال به کاراته رسیدی؟

فوتبال ورزش پرطرف دار و پرهیجان و انتخاب اول پسرها برای ورزش و سرگرمی است. من نیز از همان دوران مدرسه فوتبال بازی می کردم. البته برای من بیشتر جنبه تفریح و سرگرمی داشت و هیچ وقت به طور حرفه ای به آن فکر نکرده بودم. همین که با بچه های محل و مدرسه در زمین فوتبال مدرسه بازی می کردیم برایم کافی بود. بعد از چند سال با باشگاه ورزشی کاراته و استاد محمد غلامی آشنا شدم چند مرتبه همراه دوستم به آنجا رفتم و از این ورزش خوشم آمد. هیجان ورزش کاراته هم کمتر از فوتبال نبود به همین دلیل من را راضی می کرد.

از کی به طور حرفه ای کاراته کار می کنی؟

از یک سال قبل با کمرنگ شدن کرونا ورزش کاراته را به طور حرفه ای شروع کردم. بعد از چند هفته تمرین با فنون مختلف کاراته آشنا شدم. چون از قبل فوتبال بازی می کردم و در استفاده از پا مهارت داشتم در اجرای فنون کاراته با پا نیز خیلی موفق بودم و بیشتر حریف هایم را با استفاده از همین فن پا ناک اوت می کردم.

چه مقام هایی را در ورزش کاراته کسب کرده ای؟

سال1400بعد از پیروزی در مسابقات باشگاهی، اولین حضورم در مسابقات کاراته استان را که در ورزشگاه شهید بهشتی مشهد برگزار شد تجربه کردم و با غلبه بر چند حریف، مقام سوم مسابقات را به دست آوردم. سال1401نیز برای دومین مرتبه در مسابقات کاراته استان شرکت کردم. بعد از شکست دادن چند حریف به مرحله نیمه نهایی رسیدم اما آنجا در مقابل برادرم قرار گرفتم و مسابقه را واگذار کردم.

از آن مسابقه بیشتر برایمان بگو.

من در مقابل برادرم(امیرحسین اکبری) قرار گرفتم. وضعیت عجیبی بود روبه روی هم ایستاده بودیم اما هیچ فنی را اجرا نکردیم بعد از لحظاتی با صدای سوت داور به خودمان آمدیم اگر زمان می گذشت مسابقه را باطل اعلام می کردند و هردو نفر از دور مسابقات حذف می شدیم.

به برادرم که دوسال از من کوچک تر است گفتم: «از تمام فنون و قدرتت استفاده کن فکر نکن که من برادرت هستم. مسابقه را شروع کردیم بعد از اجرای چند فن و ضربه که ردوبدل شد برادرم با کسب امتیاز بیشتر برنده مسابقه شد و مقام اول مسابقات کاراته استان را به دست آورد من هم مقام دوم را کسب کردم. این تنها شکستی بودکه نه تنها ناراحت نبودم، بلکه خوشحال هم بودم چون برادرم رتبه اول مسابقات را کسب کرده بود. این شیرین ترین خاطره ام از ورزش کاراته است.

لینک کوتاه